Hoe gaat het nu met mij?

20 maanden is het ondertussen geleden dat ik uitviel met een burn-out.
Al die tijd heb ik gewerkt aan mezelf, en mezelf ook beter leren kennen.
Eerst was er de fase van ontkenning. Nu ik eraan terugdenk was dit puur tijdverlies.
Vanaf het moment dat je aanvaard dat er iets mis is, kun je pas beginnen met je herstel. Een burn-out put je fysiek en mentaal uit.
Je hebt geen controle meer over je eigen lichaam. Heel beangstigend allemaal.
NEE… het is niet ok als heel je lichaam beeft, en het is ook niet ok om alles op automatisch piloot te doen.
Wanneer je eindelijk hebt aanvaard dat er iets mis is, is het tijd om aan jezelf te werken.
Dat kan op verschillende manieren. Wat voor jou fijn aanvoelt kan voor een ander helemaal niet werken.

Meestal komt na de aanvaarding eerst nog een tijd van uitputting.
Het enige wat je wil doen is slapen. Dat was voor mij niet anders.
Ik ben in therapie gegaan bij een coach en kinesiste.
De kiné was om te ‘leren’ ademen. Ik kan je vertellen….DAT HELPT!
Ik heb technieken geleerd waar ik nu nog de vruchten van pluk.
Natuurlijk let ik niet 24/7 op mijn ademhaling, maar ik kan in paniek of stressmomenten mezelf kalmeren en dat is een geruststelling.
Bij de coach heb ik mezelf leren kennen. Ilse Wauters is een krak in haar vak en ik zal haar eeuwig dankbaar zijn. Ze geeft de tips die je op dat moment nodig hebt.
Ik ben een perfectionist, iemand die de touwtjes graag zelf in handen heeft.
Ik zal dus altijd moeten oppassen. Mijn karakter kan ik niet veranderen, maar ik kan de dingen wel anders aanpakken.
Een Burn-out krijgen heeft niet altijd enkel met je werk te maken. Het is de combinatie van werk, privé en je karakter.
Laat het dus een geruststelling zijn dat je niet hoeft te veranderen van job als je dat niet wil.
In mijn geval is het zo dat ik mijn job enorm graag doe en niet wil veranderen.
Dus moest ik mijn ‘werkwijze’ aanpassen.
Mijn werkgever ‘Het Poetsbureau’ heeft me hierbij enorm geholpen. Dit is zo belangrijk voor je herstel.
De collega’s van mijn kantoor hebben een engelengeduld gehad, en mijn baas toonde zich heel begripvol.
Ik weet dat niet iedereen dit geluk heeft, maar het maakt de situatie zoveel eenvoudiger.
Je kan niet geloven wat een beetje begrip betekend voor iemand met een burn-out.
Ik heb zowel mijn baas als mijn collega’s oprecht bedankt hiervoor. Ik weet niet wat de toekomst brengt, maar op dit moment ben ik heel gelukkig in mijn job.

Ik geloof ook dat er een leven is voor en na je burn-out.
Ik zal mijn energieniveau altijd in de gaten moeten houden, en de balans moeten vinden. Ik heb het geluk dat ik een man heb die me ondersteunt hierin en er altijd voor me is. Het is ongelooflijk hoeveel geduld hij al heeft gehad! Dit is een van de redenen waarom ik hem zo graag zie.


De laatste 20 maanden heb ik tientallen boeken gelezen over dit thema.
Hoe de juiste balans vinden, hoe rust in je hoofd creëren,… Maar ook verhalen van mensen die uit een burn-out komen. Dit is trouwens heel goed om je situatie te herkennen, en een soort van bevestiging te krijgen dat het echt wel normaal is wat je allemaal voelt.
Het is mijn doel geworden om dagelijks stil te staan met hoe ik me voel.
Zit het juist wat ik doe? Moet het anders? Kan het beter?
Je hebt maar 1 leven! Doe het daarom juist. 😉
Je eigen mindset is zo belangrijk hierin.
Denk wat minder in termen van ‘moeten’!
Van mijn coach kreeg ik een quote mee, waar ik nu nog geregeld naar kijk.

4 keer hetzelfde zinnetje, maar 4 keer de nadruk op een ander woord.
Mijn levenswijze was vooral veel ‘moeten’.
Ik bedoel hiermee niet ‘moeten van iemand anders, maar vooral ‘moeten‘ van mezelf.
Iemand heeft me ooit gezegd: “niets doen is ook iets doen”.
Het is ok om je lichaam af en toe rust te gunnen.
In de hectiek van iedere dag is dit zo belangrijk.
Wat voor mij ook helpt zijn lijstjes en planningen.
Ik probeer veel in te plannen maar laat ruimte voor onverwachte situaties.
Doe je dit niet, dan vormt dat weer stress omdat je geen tijd hebt voor een andere planning.
Zet gerust ook je ‘rustmomentjes’ in je agenda als je van jezelf weet dat je die wel eens vergeet.
Waarom zou je niet aan jezelf denken trouwens? Self-care is iets wat leeft tegenwoordig.
Na een korte break kan je weer met volle energie doorgaan.

Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat corona het me wat moeilijker heeft gemaakt.
Het leven kon je even niet plannen. Er was/is telewerk, economische werkloosheid, in quarantaine en er weer uit. Enfin….dikwijls heel onduidelijke situaties.
Het bracht me ook wel rust. Want als je niets mag, zoals tijdens die eerste quarantaine, hoef je hier ook niet over na te denken.
Heel veel ‘moeten’ viel weg. Je mocht gewoon niets, en dat was zalig.
Mijn positieve aard heeft me denk ik ook veel geholpen.
Mijn glas is altijd ‘halfvol’, en in iedere situatie zoek ik naar iets positiefs.

Waarom ik mijn burnout als iets positiefs ervaar?

– Hoe eerder je dit meemaakt, hoe eerder je je levensstijl kan omgooien. Zou het niet zonde zijn dat je er op je
70ste achter komt dat je het helemaal anders had moeten aanpakken?
– Het is echt leuk om jezelf beter te leren kennen! Zowel je min- als pluspunten.
– Ik ben veel bewuster gaan leven.

Waarom ik niet meer geloof in multitasking?

Je hoofd is niet gemaakt om verschillende dingen tegelijk te doen. In mijn job kan het serieus hectisch zijn, en alles moet last minute gebeuren, dan is het belangrijk om de prioriteiten te herkennen.
Ik hou nog altijd van ‘gezonde stress’.
Maar met een taak bezig zijn terwijl je in je hoofd al met de volgende vijf punten bezig bent, heeft totaal geen zin. Je gaat hoe dan ook ooit fouten maken.
Het is wel belangrijk dat je snel kan schakelen. Wat is er dringend en wat kan wachten?
Zelfs in mijn huishouden is het zo. Doe ik verschillende dingen tegelijk dan mag je er zeker van zijn dat er iets mislukt. Hou je gedachten bij die ene taak en je gaat zien dat je qua snelheid niets moet inboeten.

En hoe gaat het nu met mij?
Goed! Heel goed eigenlijk.
Mijn energie van vroeger is nog niet terug maar dat is ok. Dat komt wel goed.
Ik ben gelukkig in mijn job, in mijn gezin, en het belangrijkste…in mijn hoofdje is het rustiger. 😉
Ik zal altijd blijven zoeken om het nog beter te maken, en erover blijven lezen doe ik nog steeds!
Maar dit is ook omdat het me enorm interesseert.
Ik kan dus eerlijk zeggen dat het ok is!

A beautiful day begins with a beautiful mindset!



Advertentie

Tijdens de week meer rust in mijn hoofd …zo doe ik dat!

Over een paar weken begin ik terug met werken, en ik ben zenuwachtig en excited tegelijk!
Maandenlang heb ik het rustig gehouden, en aan mezelf gewerkt. Mezelf sterker gemaakt, en vooral mezelf herontdekt.
Ik heb dit niet alleen gedaan, maar samen met mijn arts, een kinesiste en de voornaamste vrouw in dit verhaal…mijn coach!
Ilse Wauters van Zinzicht is een krak in haar vak en ze heeft mijn leven weer min of meer op de rails gekregen.

Meer rust in je hoofd tijdens een drukke werkweek…hoe doe je dat nu?
Wel… ze heeft me verschillende tips gegeven aangepast aan mijn leven en karakter.
Ik leefde heel chaotisch, terwijl ik eigenlijk een perfectionistisch karakter heb.
Niet de juiste match dus!
Perfectionisten hebben nood aan structuur, waar alles perfect volgens plan verloopt.

week
Tegenwoordig plan ik dus in het weekend mijn hele week, maar laat ik ruimte voor onverwachte omstandigheden.
Met mijn eeuwige haat/liefde verhouding voor een papieren agenda, heb ik komaf gemaakt, en gekozen voor digitaal.
I know…veel mensen die me beter kennen zeggen nu…”yeah right”, omdat papieren agenda’s altijd een dingetje van me waren.

Digitaal past gewoon beter in mijn leven. Zowel mijn to do lijstjes als mijn agenda en notities synchroniseren van mijn laptop naar mijn iPad en iPhone, en ik kan gezamenlijke afspraken in mijn man zijn agenda zetten. Superhandig dus.
Ik heb mijn telefoon ook altijd bij, dus mijn gegevens ook.
Het zorgt voor meer rust in mijn hoofd!

Op zaterdag of zondag neem ik mij een koffietje, en kijk ik eerst naar mijn agenda van de week die komt.
Ik verzin een weekmenu, en schrijf per dag bovenaan wat we gaan eten.
Geen inspiratie? geen probleem…je kan heel makkelijk de weken voordien bekijken.
Daarna bekijk ik mijn afspraken, en vul ik ze in op mijn dagelijkse to do lijsten.

lijstje
IPhone heeft  een standaard app “Herinneringen”, en daar heb ik zelf verschillende lijsten in aangemaakt.
Je kan daar eindeloos ver in gaan, en er zijn zeker ook nog andere apps, maar deze werkt het best voor mij.
Ik ga elke dag van de week af en vul mijn afspraken in, maar ook to do’s die je niet in je agenda zet.
Tijdens de week moet je dus gewoon je lijstje afvinken! WEG STRESS!!
Wanneer ik nog aan iets denk, vul ik het gewoon snel aan op mijn lijst.

Vervolgens maak ik mijn winkellijstje door gewoon de gerechten van de week af te gaan.
Dit alles kost me hooguit een half uurtje, en wanneer ik mijn laatste slok koffie heb binnen geslurpt ben ik klaar voor de week.

Ik hou ervan om zo weinig mogelijk te moeten nadenken, en dat mijn zaakjes geregeld zijn.
Alles wat je ergens noteert is ook ineens uit je hoofd. Dit wil zeggen plaats vrij voor leuke gedachten. 😉

Ah ja…dat van die papieren agenda’s….kijken mag nog altijd eh! 😉

XOXO
Kelly

 

En toen ging het licht uit….

Ik heb lang nagedacht of ik hierover zou schrijven, maar misschien lucht het op, en misschien herkennen anderen zich hierin.

Het afgelopen jaar was enorm zwaar! Ik kwam terecht in een volledig nieuwe branche, en had meer dan ooit het gevoel dat ik alles op alles moest zetten om me te bewijzen. Hoewel ik trots was op mezelf dat ik de job onder de knie kreeg, was dit niet voldoende. Ik wilde meer!

Consulente zijn is leuk en boeiend, maar het vergt ook veel van je….mentaal dan. Je hebt personeel onder je met elk hun kleine en grote problemen, en voor je het weet slorpen ze je volledig op.

Ambitieus als ik ben, begon ik te dromen om mijn team van consulenten te coachen en te begeleiden. Voor ik kantoor verantwoordelijke kan zijn moet ik natuurlijk kunnen bewijzen dat ik hier de geschikte persoon voor ben. De laatste 3 maanden heb ik ongelooflijk veel gewerkt, zowel thuis als op kantoor. Buiten mijn job als consulente probeerde ik de werking op kantoor te sturen, ik stelde actieplannen op en brainstormde dagelijks over hoe het kantoor beter kon worden. Mijn team heeft me hierbij enorm veel geholpen, waarvoor dank!

Te veel is echter te veel, en ook al heeft mijn thuisfront me meermaals verwittigd, ik kon niet stoppen. De eerste klachten ( slecht slapen, moe wakker worden, bibberen,…) begonnen te komen. Mijn eerste gedacht was….ach ja, bijna verlof…ik heb het nodig dit jaar!

Begin juli heb ik me voor het eerst afgevraagd of ik wel juist bezig was. Samen met de regiomanager heb ik er zo dikwijls over gebabbeld. Wanneer ze tijdens ons laatste gesprek voorstelde om weer meer van me over te nemen, schreeuwde mijn lichaam….JAAAA… en toch krijg ik het moeilijk over mijn lippen.

Het voelt voor mij alsof ik mijn ‘baby’tje’ moet afstaan.

Een paar dagen voor ik uitval, moet ik voor het minste huilen. Mijn energie is op, en weer verantwoord ik dit met….ik zal wel verlof nodig hebben. De avond voor ik uitval schud mijn man mij wakker, zo kan het niet langer zegt hij, en ja.. hij had gelijk, ik was een wrak.

Ik beslis om mij tijdelijk terug te trekken en mijn ambitie even op de tweede plaats te zetten. S’morgens licht ik mijn team in, en ik stuur met een wrang gevoel een mail naar de regiomanager.

Daarna blokkeerde alles, ik trilde over mijn hele lichaam, ik hijg zoals iemand die net heeft gesport, en mij hart ging als een razende te keer. Ik kon niets meer typen, en het werd allemaal wat duizelig.

Ik ben naar huis gestuurd, en de dokter wist me te vertellen dat ik in een beginnende burn out zat en zwaar hyperventileerde. Het was ofwel nu een paar weken rust, ofwel verder doen om daarna een paar maanden uit te vallen.

Nu is het vooral leren loslaten. Ik heb het hier heel moeilijk mee, en de gedachte dat ik de grip op het kantoor kwijt ben is akelig voor me. Mijn man heeft me moeten verplichten om mijn mails van mij gsm te gooien, en even niet aan het werk te denken.

Mijn vorige blogpost ging over het vinden van de juiste work/life balans…..gek dat dit nu mijn volgende post is.

Ik schaam me ervoor, en aanvaarden doe ik nog niet, ik wil nog altijd alles. Stilaan moet ik nu leren loslaten, en met ademhalingstechnieken mijn rust terug vinden.

Het is moeilijk, maar ik krijg veel steun van mijn familie, en ook van mijn werk komen er geregeld lieve berichtjes, en zelfs bloemen. Dan sta ik weer even stil dat het ook anders kan.

XOXO

Kelly