STORIES OF MY LIFE

Tijdens de week meer rust in mijn hoofd …zo doe ik dat!

Over een paar weken begin ik terug met werken, en ik ben zenuwachtig en excited tegelijk!
Maandenlang heb ik het rustig gehouden, en aan mezelf gewerkt. Mezelf sterker gemaakt, en vooral mezelf herontdekt.
Ik heb dit niet alleen gedaan, maar samen met mijn arts, een kinesiste en de voornaamste vrouw in dit verhaal…mijn coach!
Ilse Wauters van Zinzicht is een krak in haar vak en ze heeft mijn leven weer min of meer op de rails gekregen.

Meer rust in je hoofd tijdens een drukke werkweek…hoe doe je dat nu?
Wel… ze heeft me verschillende tips gegeven aangepast aan mijn leven en karakter.
Ik leefde heel chaotisch, terwijl ik eigenlijk een perfectionistisch karakter heb.
Niet de juiste match dus!
Perfectionisten hebben nood aan structuur, waar alles perfect volgens plan verloopt.

Tegenwoordig plan ik dus in het weekend mijn hele week, maar laat ik ruimte voor onverwachte omstandigheden.
Met mijn eeuwige haat/liefde verhouding voor een papieren agenda, heb ik komaf gemaakt, en gekozen voor digitaal.
I know…veel mensen die me beter kennen zeggen nu…”yeah right”, omdat papieren agenda’s altijd een dingetje van me waren.

Digitaal past gewoon beter in mijn leven. Zowel mijn to do lijstjes als mijn agenda en notities synchroniseren van mijn laptop naar mijn iPad en iPhone, en ik kan gezamenlijke afspraken in mijn man zijn agenda zetten. Superhandig dus.
Ik heb mijn telefoon ook altijd bij, dus mijn gegevens ook.
Het zorgt voor meer rust in mijn hoofd!

Op zaterdag of zondag neem ik mij een koffietje, en kijk ik eerst naar mijn agenda van de week die komt.
Ik verzin een weekmenu, en schrijf per dag bovenaan wat we gaan eten.
Geen inspiratie? geen probleem…je kan heel makkelijk de weken voordien bekijken.
Daarna bekijk ik mijn afspraken, en vul ik ze in op mijn dagelijkse to do lijsten.

IPhone heeft een standaard app “Herinneringen”, en daar heb ik zelf verschillende lijsten in aangemaakt.
Je kan daar eindeloos ver in gaan, en er zijn zeker ook nog andere apps, maar deze werkt het best voor mij.
Ik ga elke dag van de week af en vul mijn afspraken in, maar ook to do’s die je niet in je agenda zet.
Tijdens de week moet je dus gewoon je lijstje afvinken! WEG STRESS!!
Wanneer ik nog aan iets denk, vul ik het gewoon snel aan op mijn lijst.

Vervolgens maak ik mijn winkellijstje door gewoon de gerechten van de week af te gaan.
Dit alles kost me hooguit een half uurtje, en wanneer ik mijn laatste slok koffie heb binnen geslurpt ben ik klaar voor de week.

Ik hou ervan om zo weinig mogelijk te moeten nadenken, en dat mijn zaakjes geregeld zijn.
Alles wat je ergens noteert is ook ineens uit je hoofd. Dit wil zeggen plaats vrij voor leuke gedachten. 😉

Ah ja…dat van die papieren agenda’s….kijken mag nog altijd eh! 😉

XOXO
Kelly

En toen ging het licht uit….

Ik heb lang nagedacht of ik hierover zou schrijven, maar misschien lucht het op, en misschien herkennen anderen zich hierin.

Het afgelopen jaar was enorm zwaar! Ik kwam terecht in een volledig nieuwe branche, en had meer dan ooit het gevoel dat ik alles op alles moest zetten om me te bewijzen. Hoewel ik trots was op mezelf dat ik de job onder de knie kreeg, was dit niet voldoende. Ik wilde meer!

Consulente zijn is leuk en boeiend, maar het vergt ook veel van je….mentaal dan. Je hebt personeel onder je met elk hun kleine en grote problemen, en voor je het weet slorpen ze je volledig op.

Ambitieus als ik ben, begon ik te dromen om mijn team van consulenten te coachen en te begeleiden. Voor ik kantoor verantwoordelijke kan zijn moet ik natuurlijk kunnen bewijzen dat ik hier de geschikte persoon voor ben. De laatste 3 maanden heb ik ongelooflijk veel gewerkt, zowel thuis als op kantoor. Buiten mijn job als consulente probeerde ik de werking op kantoor te sturen, ik stelde actieplannen op en brainstormde dagelijks over hoe het kantoor beter kon worden. Mijn team heeft me hierbij enorm veel geholpen, waarvoor dank!

Te veel is echter te veel, en ook al heeft mijn thuisfront me meermaals verwittigd, ik kon niet stoppen. De eerste klachten ( slecht slapen, moe wakker worden, bibberen,…) begonnen te komen. Mijn eerste gedacht was….ach ja, bijna verlof…ik heb het nodig dit jaar!

Begin juli heb ik me voor het eerst afgevraagd of ik wel juist bezig was. Samen met de regiomanager heb ik er zo dikwijls over gebabbeld. Wanneer ze tijdens ons laatste gesprek voorstelde om weer meer van me over te nemen, schreeuwde mijn lichaam….JAAAA… en toch krijg ik het moeilijk over mijn lippen.

Het voelt voor mij alsof ik mijn ‘baby’tje’ moet afstaan.

Een paar dagen voor ik uitval, moet ik voor het minste huilen. Mijn energie is op, en weer verantwoord ik dit met….ik zal wel verlof nodig hebben. De avond voor ik uitval schud mijn man mij wakker, zo kan het niet langer zegt hij, en ja.. hij had gelijk, ik was een wrak.

Ik beslis om mij tijdelijk terug te trekken en mijn ambitie even op de tweede plaats te zetten. S’morgens licht ik mijn team in, en ik stuur met een wrang gevoel een mail naar de regiomanager.

Daarna blokkeerde alles, ik trilde over mijn hele lichaam, ik hijg zoals iemand die net heeft gesport, en mij hart ging als een razende te keer. Ik kon niets meer typen, en het werd allemaal wat duizelig.

Ik ben naar huis gestuurd, en de dokter wist me te vertellen dat ik in een beginnende burn out zat en zwaar hyperventileerde. Het was ofwel nu een paar weken rust, ofwel verder doen om daarna een paar maanden uit te vallen.

Nu is het vooral leren loslaten. Ik heb het hier heel moeilijk mee, en de gedachte dat ik de grip op het kantoor kwijt ben is akelig voor me. Mijn man heeft me moeten verplichten om mijn mails van mij gsm te gooien, en even niet aan het werk te denken.

Mijn vorige blogpost ging over het vinden van de juiste work/life balans…..gek dat dit nu mijn volgende post is.

Ik schaam me ervoor, en aanvaarden doe ik nog niet, ik wil nog altijd alles. Stilaan moet ik nu leren loslaten, en met ademhalingstechnieken mijn rust terug vinden.

Het is moeilijk, maar ik krijg veel steun van mijn familie, en ook van mijn werk komen er geregeld lieve berichtjes, en zelfs bloemen. Dan sta ik weer even stil dat het ook anders kan.

XOXO

Kelly

Mijn zoektocht naar….de perfecte work/life balance!

Het is me nogal wat…de perfecte work/life balance.
Zal ik dit ooit kunnen creëren?

De status vanaf juli vorig jaar:

– Een nieuwe job in een andere branche, inclusief pittige opleiding.
– Overgeschakeld van een 20h week naar een 40h week.
– Tot vorige maand had ik geen huishoudhulp en deed ik alles zelf.
– Verbouwingswerken aan ons huis.
– 2 opgroeiende tieners.

Het was en is soms nog een heftige periode.

Maar ik kan het niet meer missen, dus tijd voor wat actie om de juiste balans te vinden. Mijn opleiding is ondertussen afgerond, en ik vind meer en meer mijn weg in de sector van de dienstencheques. Targets halen, coachen en ons kantoor laten groeien…het is een groot deel van mijn leven geworden. Tijd dus om wat huishoudelijke hulp in te schakelen. Sinds einde maart heb ik wekelijks een huishoudhulp. Yep…..van mijn eigen kantoor, en eerlijk…….ik word gek van de gedachte dat het meisje ooit verlof gaat nemen of ziek kan worden. Ik kan ze niet meer missen. Thuiskomen in een net huis….zaaaaalig!

ik ben ook gestart met yoga en wekelijks maak ik een uurtje mijn hoofd leeg. Innerlijke rust vind ik heel belangrijk, en dat kan alleen als je je zaakjes op orde hebt.

Veel antwoorden op de vraag hoe ik efficiënter kan werken, en toch tijd kan overhouden voor mijn gezin, vond ik in het boek: “Aftellen naar maandag”.

Geweldig boek met veel tips!

Voor de rest probeer ik structuur te krijgen in mijn dagelijks leven. Ja, wij zijn zo van die mensen die dezelfde dag nog moeten nadenken over wat we gaan eten. Iedere week probeer ik in het weekend een weekplan te maken, maar op een of andere manier slaag ik er nooit in. Mijn leven is soms pure chaos omdat ik er niet door wandel maar door vlieg.

Ik wil creatiever met mijn tijd omgaan, want zowel mijn job als mijn privéleven is belangrijk voor me.

Ik stel voor dat jullie nu mijn mailbox vol gooien met tips, zodat ik het wat makkelijker krijg.😊

XOXO

Kelly

Wat verandert er als je kind 18 wordt?

Het begon allemaal een tijdje geleden…eind vorig schooljaar om precies te zijn.
Christian zat toen in het 6de middelbaar, en stilaan kwamen er folders binnen van scholen met daarop in het groot: Wat ga je doen?

Op 4 december is hij 18 jaar geworden, en sindsdien is er wel wat verandert.
Het is heel raar dat de maatschappij je kind als volwassen ziet, terwijl het nog steeds jouw KIND is.
Nu ben ik van nature vrij ruimdenkend en zo, maar ik heb het hier toch wat moeilijk mee.
Het gedacht dat hij kan doen wat hij wil is heel tricky voor een ouder.

Toen hij vorig jaar voor zijn appendix was opgenomen in het ziekenhuis, moest hij bij de volwassenen gaan liggen.
De dokter richtte zich niet meer tot mij maar tot hem, en eigenlijk zat ik erbij voor spek en bonen.
Heel raar allemaal.

Waar ik het meest van geschrokken ben is het feit dat zijn bankrekening de dag van zijn verjaardag uit ons account was gehaald. Ineens….weg….
Nu kunnen we het bij de bank wel laten aanpassen maar toch…ik schrok me een ongeluk.

Enfin, ik ben heel fier op mijn 18-jarige zoon, en ik ben blij dat hij gelukkig en gezond is, maar de zorgen beginnen nu pas echt.
Ik wil hier niet het negatieve mens uithangen, want dat ben ik niet, maar sta me toe dat ik hier even over zeur.

Ik hoor het mijn eigen moeder nog zeggen: “kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen.
Wel…er is geen woord van gelogen.

Het gaat nu alleen niet meer over zindelijkheidstraining of zijn patatten niet willen eten, maar over de constante stress in je hoofd.
Gaat hij een leuke job vinden?
Wat gaat hij doen na dit schooljaar?
Gaat hij voorzichtig rijden met de auto?
……….

Aan alle ouders van kleine kinderen…geniet van het feit dat je kind niet doorslaapt, of je heel huis overhoop haalt, zijn groenten niet wil eten, of heel de dag vraagt waarom????

Het zijn allemaal verschillende fasen in hun leven, en ik ben zopas aan de meest pittige begonnen.

Ik wil nog heel even duidelijk zijn.
Mensen met zieke kinderen, die hebben het natuurlijk veel erger, dat snap ik ook.
Op dat gebied ben ik tot nu toe bespaard gebleven, en daar ben ik dankbaar voor!

XOXO
Kelly

38 jaar en ik heb een hoortoestel…so what!

Ik hoor slecht, heel slecht. Mijn gehoor heeft een verlies van 60% tov iemand die normaal hoort.
Voor degene die het nog niet weten, ik heb een genetische afwijking aan mijn gehoor. Het volledige verhaal lees je hier.

45863296_2221631111449373_8332802764073598976_n

De operatie die ik dit jaar heb laten uitvoeren heeft een klein beetje vooruitgang geboekt, maar niet zoveel om aangenaam te kunnen werken/leven.

Dus….kwam er een allerlaatste oplossing….een hoortoestel!
Mijn gehoor is zo slecht dat ik een tussenkomst kreeg van het ziekenfonds, maar toch…toen die lieve dame van Amplifon de uitleg gaf en me op het einde vroeg, wat vind je er nu van, stonden de tranen in mijn ogen.
Die waren er trouwens ook al toen ik 5 minuutjes eerder een hoortest deed waar ik simpele woorden moest herhalen, en waarbij het geluid zo hard stond dat ze in de wachtkamer konden horen…en toch, ik had er veel fout!

Dus ja….wat vind ik ervan? Ze kosten evenveel als een mooie reis, maar anderzijds helpen ze me wel voorruit in mijn dagelijks leven.

Positief als ik ben, zocht ik dadelijk naar voordelen. En die waren er wel. 😉
Zo moet ik nooit meer oortjes indoen om muziek te luisteren, want ze werken via bluetooth, en je kan ze verbinden met je GSM. Yep…mijn kinderen zijn stiekem jaloers. 😉
Op restaurant of op een feest kan je het omliggende geluid dempen, en het geluid van je gesprekspartner luider zetten.
Ik kan draadloos telefoneren.
Ze zijn zo klein dat je er niets van ziet, en je kan zelf een kleurtje kiezen.

Maar het grootste voordeel dat ik eruit haal is op het werk. Sollicitatiegesprekken verlopen zoveel vlotter nu, aangezien ik alles versta.
Dus ja….het is wat het is….ik heb er ondertussen vrede mee.

46040713_518080568672967_8293401030452838400_n — Ik ben geweest via het hoorcentrum van het Jessa ziekenhuis.

46096248_524406604637171_5638466141731946496_n

46090951_727911224250051_6649500528382312448_n — Als je heel goed kijkt zie je een dun doorzichtig draadje.

45902475_297511630973778_4724287214681325568_n — Dit is de app op mijn Gsm.

XOXO
Kelly

I’m back….and i have a new job!

Heeeyyy!! Long time no see!!

Ik weet het, het is een eeuwigheid geleden dat ik nog eens geblogd heb…maar ik had er een goede reden voor.
Ik ben namelijk van job veranderd, en daarbij hoorde de nodige stress én opleiding én doodmoe thuiskomen. Ik ben blij dat die eerste periode voorbij is.
Tijdens de sollicitatiegesprekken wisten ze me te vertellen dat de opleiding pittig ging zijn, dat ik er mijn tijd voor moest nemen en dat het zware weken zouden worden.
Wel…..ze hebben er geen woord van gelogen!
Oh my……wat was en is het zwaar! Wanneer je denkt, nu ken ik toch al redelijk veel, dan komt er weer een berg nieuwe info aan.

Maar wat doe ik nu juist? Wel, ik werk als consulente bij het Poetsbureau.
Mijn job bestaat uit het inplannen van huishoudhulpen, coachen en motiveren, kleine en grote problemen tussen klant en huishoudhulp oplossen, loon verwerking, contracten opmaken, personeelsadministratie, sollicitaties,….en ga zo maar door!
Heel veel dus!
Maar enorm interessant, en leuk werk.
Wanneer de klant tevreden naar je belt, of de huishoudhulp komt gelukkig het kantoor binnen, dat maakt je dag goed.

het_poetsbureau_header_voor_homepage_2_2

Het Poetsbureau also known as: “die poetsfirma waar je een auto krijgt”, is een Limburgs bedrijf met kantoren over heel Vlaanderen.
Wat me zo aantrok aan deze werkgever is dat ze zo positief zijn, hun personeel graag in de watten leggen, en vooruit willen.
Werken bij het Poetsbureau is “anders en beter”, zoals ze zelf zeggen….en daar is geen woord van gelogen.
En neen….dit is geen verhaaltje om Het Poetsbureau in de kijker te zetten, het is gewoon mijn verhaal, en hoe ik het ervaar.
Ik zit op het kantoor van Diest, samen met superlieve collega’s die me iedere dag met raad en daad bijstaan.

42643221_539143406527640_8401876635741061120_n — Mijn collegaatjes Annelies en Ine

Ah ja…en van die auto is dus echt waar eh! 😉
Dit is de mijne.

42650649_2130968686987928_5280051966989303808_n
What can i say….you gotta love the job!
Zie ik jullie in Diest?

XOXO
Kelly

De eerste week met Nora, onze nieuwe hond!

We hebben al 6 jaar onze shih tzu Fleurtje, en we hebben haar destijds gekozen omdat ze rustig is, geen haar verliest en heel aanhankelijk is naar ons toe.
Shih Tzu’s hebben ook niet zoveel beweging nodig en leren snel. Een tophond dus!
Deze keer hebben we een hond in huis gehaald die zo zot is als een achterdeur, zoveel haar gaat verliezen dat je er een nieuwe hond van kan maken, en iets meer beweging nodig heeft.
Maar….zo zijn wij dus eh….de familie Russo – Dams is altijd wel te vinden voor een nieuwe uitdaging! 😉
Het was de hubby die terug een grotere hond wou. Als man gaan wandelen met een golden retriever is heel iets anders dan met een Shih Tzu.
Ik geef hem dus de schuld als Nora (want zo heet ze), weer kattekwaad aan het uithalen is.
Dus…nu zijn wij mama en papa van 2 honden!
Op 18 maart zijn we gaan kijken naar een nestje in Kasterlee, en op vrijdag 30 maart mochten we Nora mee naar huis nemen. Ze is geboren op 7 februari 2018, en is 7,5 week als we haar gaan halen.
Het is net het verlengde paasweekend dus ideaal om te wennen aan dat kleine pupje.
Thuis mochten we het gaan uitleggen aan Fleur, die niet zo amused was met onze beslissing.
Ze is al die tijd alleen geweest, en kan ons moeilijk delen met iemand.
Werk aan de winkel dus!
Fleur grommelt alleen als Nora te dicht bij haar snuit komt, voor de rest is het puur negeren en laten zien dat ze de baas is (Fleur dus).
De eerste 2 nachten heeft Nora in haar bench gehuild, maar ze was vrij snel thuis,
en dat is een understatement!
S’morgens en s’avonds heeft ze een gek uurtje, en weet ze geen blijf met haar eigen.
Lopen……maar dan echt hard lopen binnen, met alles tegelijk spelen, speeltjes uit Fleurhaar mand gaan halen, en noem maar op!
Haar favoriete bezigheden op het moment zijn; stenen eten, graven, op haar spiegelbeeld blaffen, eten, slapen, Fleuruitdagen en achter haar staart vangen.
We zijn nu 1,5 week verder en de relatie met Fleurbegint stilaan te beteren.
Binnenkort gaan we met Nora naar de puppyklas en hopen we haar wat manieren te leren.

Home is where the dogs run to greet you….

Ik hou jullie op de hoogte!

XOXO
Kelly

De eerste dagen na mijn operatie…

Eerst en vooral een dikke merci voor al jullie lieve reacties! Het deed echt wel deugd om zoveel berichtjes te krijgen.
De operatie is inmiddels achter de rug en ik ben weer “home sweet home”.
Donderdag was ik best wel zenuwachtig. Ik moest om 7h45 in het ziekenhuis zijn, en uiteindelijk zijn ze me pas tegen 9h45 komen halen.
Het moment dat ze je binnenrijden in het operatiekwartier blijf ik toch akelig vinden. Al die toestellen, het is er fris, iedereen is in de weer, en je weet niet echt wat gaat komen.
Het gaat zo snel en voor je het weet ben je in slaap…maar goed ook!
Meestal ben ik na een narcose niet misselijk, en dat was deze keer niet anders.
Het enige waar ik last van had was mijn keel die droog en ruw aanvoelde.
Het meest gelukkig was ik over het feit dat ik niet duizelig was. Het kan zijn dat je na een ooroperatie hier last van hebt, aangezien ze zo dicht bij je evenwichtsorgaan opereren.
Ik ben ervan gespaard gebleven, en heb de hele dag rustig kunnen bekomen.
De dokter had ook gezegd dat ik de eerste dag niet uit bed mocht, en dus ook niet naar het toilet kon, maar op de bedpan moest gaan. “PURE HORROR” vind ik dat!
Voor de operatie was ik nog verschillende keren geweest, in de hoop dat ik er toch wel even tegen kon. Ik was trouwens nuchter dus zoveel zou ik wel niet moeten gaan…dacht ik! Je mag 3 keer raden wat ik het eerst moest doen wanneer ik terug op de kamer kwam…Yep…en een half uur erna weer!
S’avonds was de film “Sex and the city” op, dus aan ‘me-time’ geen gebrek!
Pijn had ik niet en de nacht is al bij al goed verlopen, buiten het feit dat ze je om de paar uur komen storen om bloeddruk en koorts te meten.
Bij de eerste gehoortest s’morgens bleek dat ik nog hoor. De chirurg had al wel laten weten dat de operatie gelukt was (dus de prothese is goed geplaatst), maar nu was ik toch opgelucht dat ik nog hoorde. In hoeverre mijn gehoor verbeterd is, zullen de komende weken/maanden uitwijzen.
Nu dat ik weer thuis ben heb ik wel soms last van duizeligheid. Het is niet zo dat het me misselijk maakt, meer het gevoel dat ik in een afgrond trap. Heel raar!
Verder hoor ik allerlei geluiden…dan weer gekraak, dan weer gepiep. Daarstraks hoorde ik zelfs het ritmisch geklop van mijn hart in mijn oor.
Mijn rechteroor zit nog helemaal dicht met verband, maar toch kan ik schelle geluiden niet verdragen. Het buldert in mijn hoofd als Antonio pmd flessen bijeen duwt.
Nu is het weer ‘back to basics’ en alles rustig aan. Gedaan met het gejaag en effe luisteren naar je lichaam. Niet meer razen door mijn huishouden maar op mijn gemak een taak afwerken, om vervolgens weer te rusten.
Het doet je weer even stilstaan bij het leven dat je leeft…want zo is het toch? Je wordt geleefd.

my stories operatie

steigbeugel my stories blog — Zien jullie bovenaan het steigbeugeltje? Hiervan heb ik nu een prothese.

Tot hoors!
XOXO
Kelly

What the f*ck! Ik heb otosclerose!

Het begon allemaal een paar maand geleden, bijna een jaar eigenlijk.
Ik moest vaker “wablieft” zeggen, tot grote ergernis van mijn huisgenoten. In het begin dacht ik nog dat er een stop in mijn oor zat (heb ik nog al eens gehad), dus ik naar de dokter om mijn oren te laten nakijken, en inderdaad, ze heeft er een vieze smurrie uitgehaald….sorry hoor….maar ik kan het niet mooier verwoorden.
De weken erna voelde ik niet echt verbetering, en mijn huisgenoten ook niet dus zat er niets anders op dan een afspraak te maken bij de oorspecialist. Na een gehoortest bleek dat ik dus Otosclerose had! “Oto” wat?? Nog nooit van gehoord!
Eigenlijk is dit een verbening van de stijgbeugel in mijn binnenoor. In mensentaal betekend dit dat het derde gehoorbeentje niet meer op en neer kan gaan, waardoor je geen geluidsgolven opvangt en dus slechter hoort.

otosclerose

Ik: ok wat zijn mijn opties?
Dokter: operatie of hoortoestel.
Ik: “slik” ik wil geen van beiden!

In totaal moest ik nog 2 keer een gehoortest ondergaan waaruit blijkt dat het toch erger is dan eerst gedacht.
“Of ik iemand in de familie heb met een slecht gehoor”? Vraagt de dokter.
Van mijn vader weet ik dat er een verre tante ook deze afwijking had…want dat is het dus…een genetische afwijking! Moet ik dat nu weer voor hebben? Tsss…….

Ondertussen weet ik ook van de 2de specialist die me onderzocht heeft dat zelfs een hoortoestel niet meer gaat helpen aan de rechterkant.
De operatie is geplant voor donderdag 11 januari, en ook al heb ik al redelijk wat operaties achter de rug, ik ben er niet voor te vinden deze keer.
Het gedacht alleen al! Ze gaan dat gehoorbeentje verwijderen en er een prothese in plaatsen. Wat als de operatie mislukt? Wel…dan ben ik aan 1 kant doof.
Als ik die vriendelijke specialist moet geloven dan gebeurd dit zelden, en nog nooit tijdens 1 van zijn operaties. Maar toch…zo’n genetische afwijking komt waarschijnlijk ook zelden voor, maar ik heb het weer!
Sorry hoor! Maar mag ik even het sarcastisch venijn uithangen nu?? Het lucht op!

Natuurlijk komt alles goed, en ga ik heerlijk kunnen rusten thuis, met een theetje voor de tv, onder een dekentje. Yeah wright! Not in my life! Bij mij is het eerder 2 dagen heerlijk rusten terwijl ik mijn series kijk, en de 3de dag is het één en al frustratie omdat ik mijn huis niet op orde kan houden terwijl ik niets mag doen.
Het ergste gaat zijn dat ik voor een paar weken mijn neus niet mag snuiten. Euhmm…wat moet ik dan doen? Het er gewoon uit laten lopen?
Na de operatie moet ik ook 1 nacht in het ziekenhuis blijven, en 12 uur plat liggen.

otosclerose 1
Ach… ik hoop dat het goed komt, en dat de ondertitels op tv terug weg mogen.

Duimen jullie mee?

XOXO
Kelly

Bijna tijd om nieuwe doelen te stellen!

Het jaar is omgevlogen, en ik probeer altijd een kleine update te maken in mijn hoofd van wat er het afgelopen jaar is gebeurd in ons leven.
We hebben in 2017 vooral mooie plaatsen/hotels bezocht!
Onze verbouwing heeft op kleine werken na een beetje stil gelegen, maar daar komt in 2018 verandering in. Lees de verbouwpost hier!
Ieder jaar met nieuwjaar probeer ik ook nieuwe doelen te stellen. Dingen die ik anders of beter wil gaan doen in het nieuwe jaar.
Waarom doen de meeste mensen dit eigenlijk enkel in januari? Eigenlijk zou je op ieder moment in je leven moeten kunnen starten met nieuwe voornemens. Toch doe ik lekker mee met de hoop….waarom? Het voelt gewoon beter aan zo.
Het begin van het jaar is zoals een nieuw notitieboekje, je begint met een blanco blad en je mag het zelf invullen.

365 new days,
365 new chances.

Volgende doelen zou ik graag verwezenlijken in 2018:

* Meer tijd in mijn blog steken.
* Meer tijd vrijmaken voor mijn petekind Eline, ze groeit als kool en gaat in
februari voor het eerst naar school.
* Meer tijd maken voor mijn allerliefste vriendin Karen (mama van Eline), we zijn elkaar
een beetje uit het oog verloren en ik zou in 2018 graag weer meer “dinnekesdag”
houden.
* Ik heb me in 2017 veel te veel druk gemaakt over bepaalde zaken in mijn leven, ik kan
er niets aan veranderen dus het heeft ook geen zin om me erin op te jagen. Eigenlijk
wil ik aan niets nog energie verspillen waar ik zelf niets aan kan doen.
* Ons huis afmaken.
* Dit voornemen hoort gewoon thuis in het rijtje, nl…meer sporten en gezonder leven…
I know, zo cliché maar toch! 😉
* Minder gestrest door het leven razen en soms is stilstaan bij de dingen die te mooi zijn
om ze niet te zien, zoals mijn kids die hun eigen leven proberen te creëren.

Zal het me lukken allemaal? Ik hou jullie op de hoogte!
Wat zijn jullie goede voornemens voor 2018?
26175598_1766844000067067_1288209622_n
Ik wens aan al mijn trouwe lezers een spetterend eindejaar toe, en er is niets mis met nieuwe dromen hebben! Ik hoop voor ieder van jullie dat ze in 2018 uitkomen!

Tot volgend jaar!
XOXO
Kelly
26175154_1766845830066884_1346357962_n