Het begon allemaal een tijdje geleden…eind vorig schooljaar om precies te zijn.
Christian zat toen in het 6de middelbaar, en stilaan kwamen er folders binnen van scholen met daarop in het groot: Wat ga je doen?
Op 4 december is hij 18 jaar geworden, en sindsdien is er wel wat verandert.
Het is heel raar dat de maatschappij je kind als volwassen ziet, terwijl het nog steeds jouw KIND is.
Nu ben ik van nature vrij ruimdenkend en zo, maar ik heb het hier toch wat moeilijk mee.
Het gedacht dat hij kan doen wat hij wil is heel tricky voor een ouder.
Toen hij vorig jaar voor zijn appendix was opgenomen in het ziekenhuis, moest hij bij de volwassenen gaan liggen.
De dokter richtte zich niet meer tot mij maar tot hem, en eigenlijk zat ik erbij voor spek en bonen.
Heel raar allemaal.
Waar ik het meest van geschrokken ben is het feit dat zijn bankrekening de dag van zijn verjaardag uit ons account was gehaald. Ineens….weg….
Nu kunnen we het bij de bank wel laten aanpassen maar toch…ik schrok me een ongeluk.
Enfin, ik ben heel fier op mijn 18-jarige zoon, en ik ben blij dat hij gelukkig en gezond is, maar de zorgen beginnen nu pas echt.
Ik wil hier niet het negatieve mens uithangen, want dat ben ik niet, maar sta me toe dat ik hier even over zeur.
Ik hoor het mijn eigen moeder nog zeggen: “kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen.
Wel…er is geen woord van gelogen.
Het gaat nu alleen niet meer over zindelijkheidstraining of zijn patatten niet willen eten, maar over de constante stress in je hoofd.
Gaat hij een leuke job vinden?
Wat gaat hij doen na dit schooljaar?
Gaat hij voorzichtig rijden met de auto?
……….
Aan alle ouders van kleine kinderen…geniet van het feit dat je kind niet doorslaapt, of je heel huis overhoop haalt, zijn groenten niet wil eten, of heel de dag vraagt waarom????
Het zijn allemaal verschillende fasen in hun leven, en ik ben zopas aan de meest pittige begonnen.
Ik wil nog heel even duidelijk zijn.
Mensen met zieke kinderen, die hebben het natuurlijk veel erger, dat snap ik ook.
Op dat gebied ben ik tot nu toe bespaard gebleven, en daar ben ik dankbaar voor!
XOXO
Kelly
mystoriesblog.be 