Gisteren ben ik samen met Sophie naar de release mogen gaan van “Life on sneakers”, het verhaal over Evi Renaux en haar plan B!
Geen een van ons twee wist wat ervan te verwachten. Sophie babbelt al een tijdje met haar via instagram, en ik heb haar ook via deze weg ontdekt.
Dus…alletwee geraakt door haar verhaal, en vooral benieuwd om haar te ontmoeten rijden we naar Tielrode.
De lancering van haar boek vindt plaats in B&B De Arck , waar we al meteen van onder de indruk zijn. Evi heeft haar boek hier in alle rust kunnen schrijven.
Bij het binnenkomen krijgen we een plannetje van het pand, met daarop de verschillende kamers die je moet doorlopen om tenslotte bij Evi te eindigen.
Het is een reis door haar aanvaardingsproces, door haar emoties.
We beginnen in de kamer van ONMACHT want zo is het voor haar begonnen.
Beeld je eens in dat je door het leven huppelt op “high heels”, van afspraak naar afspraak, je hebt succes in alles wat je doet en het leven lacht je toe, tot…….
Tot je ziek wordt en je leven er helemaal anders uit gaat zien.
Ik ben mezelf ook al een paar keer tegen gekomen op mijn levenspad, dus het raakte me wel in die eerste kamer.
Bij het binnenkomen voelde je al dadelijk waar het om ging. Het was een donkere kamer (wel supermooi ingericht), en op een tv scherm kon je fragmenten uit haar boek bekijken.
De aankleding, de teksten, door de sfeer die er hing kon je Evi haar onmacht voelen.
Bij iedere kamer lagen er polaroids op het bed, met foto’s uit haar leven.
De tweede kamer kreeg het thema VERDRIET.
Het moment dat ze beseft dat haar leven nooit meer hetzelfde zal zijn, en ook het moment waarop een “plan B” welkom is.
De derde kamer heet HOOP.
Om het met een quote uit haar boek te zeggen: Surrender to what is. Let go of what was. Have faith in what will be.
Het heeft absoluut geen zin om je vast te pinnen aan wat je ooit had. Je moet verder, en misschien heb je wel andere kwaliteiten die je gaat ontdekken.
De voorlaatste kamer is die van AANVAARDING.
Bij het binnenkomen voel je dadelijk dat de sfeer goed zit. De kamer is fris en opgewekt.
Je weet precies hoe Evi haar moet gevoeld hebben in deze periode van haar leven.
De laatste kamer, waar we ook Evi ontmoeten, heet DANKBAARHEID.
En dat ze dankbaar is dat zie je, in hoe ze de tijd neemt om met haar gasten te praten, in hoe ze iets persoonlijk in alle boeken schrijft, en hoe ze je het gevoel geeft dat ze je al jaren kent.
Wel Evi, ik ben ook dankbaar… dat ik je heb mogen ontmoeten, en voor de inspiratie die je me hebt gegeven.
By the way…we werden echt wel verwent hoor in die “dankbaarheidskamer” 😉
Wat ook tof was, was dat al die instagramaccounts plots ook een gezicht kregen.
Leuk om ze eens te zien.
Van haar sneakers, waar ze de rest van haar leven op verder moet, moest ik toch ook effe een fotootje nemen 😉
Tot slot heb ik haar deze week ook mogen interviewen, en dat wil ik nog effe met jullie delen.
- Je hebt het ongelooflijk druk nu met de boeklancering en zo, heb je niet bang dat het te veel gaat worden?
Het is sowieso al te veel. Ik moet hiervoor diep in het rood gaan met mijn lichaam.Maar… dit boek heeft me de voorbije maanden ook zoveel gegeven. Zoveel geluk, zoveel nieuwe contacten, zoveel mooie momenten, dat ik het probeer vol te houden. Ik heb een missie met dit boek. Ik wil andere helpen om hun leven te herschrijven, om opnieuw te beginnen, om door te gaan, te vechten. Dat alleen al zorgt ervoor dat ik het -voorlopig toch- nog even volhou.
- Wat heb je door je ziekte geleerd?
Vroeger wilde ik dat alles perfect was. Maar nu besef ik dat mijn geluk toen heel gemaakt, heel materialistisch was: het ging om mijn bedrijfswagen, mijn nieuwe iPhone, mijn kleerkast om ‘u’ tegen te zeggen. Maar toen ik letterlijk in mijn blootje stond, waren het niet mijn bedrijfswagen en mijn kleerkast die aan mijn ziekenhuisbed stonden, maar familie en vrienden. Ik word nog altijd blij van schoenen in de solden, maar het is anders: het zijn mensen en kleine dingen die mij écht gelukkig maken. Mijn leven hoeft niet meer perfect te zijn: middelmatig is goed.
Het geluk zit hem nu in de kleine dingen.
- Wat vind je het leukst aan alles wat je doet? Bloggen/schrijven, samenwerken met nieuwe mensen, workshops geven,.
Schrijven. Het is mijn passie. Er is niets dat ik liever doe.
In schrijven kan ik mijn ei kwijt. Ik voel me ook comfortabel achter mijn scherm, beschermd ook. Daarnaast vind ik het ook fijn dat ik door het schrijven nieuwe mensen ontmoet, en samenwerkingen kan aangaan. Dat is zeker het tweede aspect. Maar als je nu vraagt wat ik het liefst zou doen, elke dag opnieuw: schrijven. Mensen inspireren.
- Welke ambitie heb je nog voor de toekomst?
Goh. Ik wil nog heel veel dingen doen. Maar of ze daadwerkelijk allemaal zullen uitkomen, dat is in mijn geval moeilijk te zeggen. Echt plannen doe ik daarom niet meer. Maar dromen, dat doe ik uiteraard wel. Ik hoop op nog een boek, op een koffielijn, misschien wel een sneakerlijn? Ik wil vooral creatief aan de slag kunnen blijven. Mensen kunnen motiveren en inspireren daardoor. En gelukkig zijn met wat ik doe. Dat vooral.
- Waren er bepaalde personen waar je kracht uit haalde in de beginperiode van je ziekte buiten je gezin dan?
Koffie! Koffie! en nog eens koffie! De metafoor van koffie staat ook centraal in alles wat ik nu doe. Het staat voor mij gelijk aan het kleine geluk.
Koffie heten ze ook wel een bakje troost, en dat is eigenlijk wel zo. De warmte, de smaak, het kunnen drinken met iemand. Zalig vind ik dat.
En daarnaast; een sms’je van iemand, een bloemetje, de zon die scheen, … . Er zijn eigenlijk zoveel dingen rondom mij waar ik gelukkig van werd. En nog steeds van word.
Dank je wel Evi om de tijd hiervoor te nemen! xx
Heb ik jullie nieuwsgierig gemaakt? Je kan haar boek hier bestellen!
Ieder boek is gesigneerd door Evi zelf.
Liefs Kelly
XOXO
mystoriesblog.be 
2 gedachten over “Do you have a plan B? Release “Life on sneakers””